Het telen van peren is echt een topsport, gelukkig is het mijn hobby! In Benschop teel ik op 16 hectare verschillende soorten peren: Conference, Beurré Alexandre Lucas, Sweet Sensation en de stoofpeer Gieser Wildeman. Ik heb dit bedrijf overgenomen van mijn vader, die van het veehouderschap is overgegaan op het telen van appels en peren.
Mijn vader is in 1963 begonnen met veeteelt, maar stapte in 1985 over naar het telen van fruit: zowel appels als peren. Hij is gestart met een boomgaard van 5 hectare groot. Als kleine jongen was ik het liefste in de boomgaard, fruit was toen al echt mijn hobby. Toch heb ik eerst altijd in de bouw gewerkt, tot ik in 1995 begon met een maatschap samen met mijn vader. Eind jaren negentig is hij overleden en heb ik het bedrijf volledig overgenomen. In 2000 ben ik gestopt met het telen van appels, en zijn we volledig gaan specialiseren in peren. Onze grond is hier heel geschikt hiervoor: een vochtige en zware grond. Vanaf 2002 kon ik steeds meer grond pachten, dus het bedrijf breidde langzaam uit. Vanaf 2011 verdubbelde de oppervlakte zelfs. Toen heb ik iemand in dienst genomen, inmiddels zijn we met zijn drie n en hebben we 16 hectare aan peren.
Ik ben het het liefste bezig met fruit telen. Daarom besteed ik het sorteren en koelen uit aan een gespecialiseerd bedrijf. Zo kan ik mijn tijd besteden aan het zo goed mogelijk telen van de peer en hoef ik mijn aandacht niet te verdelen. We zijn het hele jaar met man en macht bezig om in vier weken een zo mooi mogelijk product van de bomen te halen, met de goede maat en de juiste kleur. Je bent als fruitteler hierbij zeer afhankelijk van het weer. In tijden van vorst moet ik ’s nachts aan het werk om de beregening aan te zetten. De hele nacht hou je het beregeningsysteem in de gaten. Niet opletten betekent vorstschade. Ook een hagelbui kan een mooie oogst in enkele minuten laten vernietigen!
Je bent als fruitteler zeer afhankelijk van het weer.
Peren telen is echt jaarrond werk. Het oogsten vindt plaats van begin september tot half oktober, de stoofperen worden als laatste geplukt. Hierna begint het snoeien, van november tot begin april. Dan wordt ook alle beregening klaargezet. In mei poten we in, en van eind mei tot begin augustus halen we kleine en misvormde vruchten uit de boom, dat heet dunnen. En dan begint het oogsten weer opnieuw! We gebruiken veel machinale hulpmiddelen, maar het plukken en dunnen gebeurt gewoon met de hand. Hiervoor zetten we seizoensarbeiders in. Voor het plukken van de koppen maken we gebruik van een hoogwerker. Een ladder is dus niet meer nodig.
Altijd al willen weten wat nu het verschil is tussen hand- en stoofperen? Het grootste verschil is dat je stoofperen écht niet rauw kunt eten. Ze zijn een beetje als veel groentesoorten. Handperen kun je daarentegen weer niet stoven omdat ‘ie dan helemaal uit elkaar valt.
Wij doen altijd ons best om biologisch evenwicht in de boomgaard te krijgen. Schadelijk insecten en ziekten bestrijden we zoveel mogelijk op natuurlijke wijze. Zo is bijvoorbeeld de perenbladvlo de grootste schadelijke vijand van de peer. De oorworm is op zijn beurt weer de natuurlijke vijand van de perenbladvlo. Zo kijken we per geval en per perceel hoe we de peren het beste kunnen beschermen. Verder hebben we certificeringen: GlobalG.A.P., een kwaliteitssysteem voor de primaire sector waarmee we onze aandacht voor voedselveiligheid aantonen. Ook hebben we de certificering Nature’s Choice, een norm van de Britse supermarktketen Tesco die ons de mogelijkheid biedt om ook de Engelse markt te leveren.
Bewaar je peren altijd koel, en knijp er niet in. Het lekkerste vind ik stoofperen volgens het klassieke recept, zonder wijn of limonade, zo puur mogelijk. Ze worden vanzelf mooi rood als je ze lang genoeg kookt en zo proef je de echte smaak van het product.
[/textblock_highlight]
