
De gele ui is de meest bekende en gangbare ui. De ui heeft een lichtbruine tot goudgele schil en groenachtig wit tot bleekgeel, stevig vruchtvlees.
De gele ui is de meest bekende en gangbare ui. De ui heeft een lichtbruine tot goudgele schil en groenachtig wit tot bleekgeel, stevig vruchtvlees.
Bij aankoop hoort de gele ui droog en stevig te zijn. De bol moet glad zijn met een gave, glanzende schil zonder veel losse vellen.
Gele uien zijn jaarrond verkrijgbaar uit Nederland.
Gele ui is het hele jaar verkrijgbaar.
Gele ui is het hele jaar verkrijgbaar uit Nederland.
Bewaar gele uien op een koele, donkere en droge plaats buiten de koelkast. Zo zijn ze enkele weken te bewaren.
In een goed gesloten plastic zakje of bakje kun je stukjes ui tot 3 maanden in de diepvries bewaren, bij minimaal -18°C.
Pel de gele ui en snijd de onder- en bovenkant weg. Verwijder de bruine rokken en snijd de uien in plakjes of stukjes.
Bij het pellen of snijden van gele uien gaan de ogen tranen. Dit kun je voorkomen door de uien een paar uur in de koelkast of een paar minuten in de diepvries te leggen voor het snijden. Je kunt ze ook onder water houden tijdens het snijden of schillen. Snijd de uien pas kort voor gebruik, want het vocht uit de ui kan na het snijden snel bitter gaan smaken.
De gele ui behoort, net als prei, knoflook en bieslook, tot de het geslacht Allium, ofwel de uienfamilie. De gele ui is de meest bekende en gangbare ui.
Hij heeft een lichtbruine tot goudgele schil en groenachtig wit tot geel, stevig vruchtvlees. Op de Nederlandse akkers groeien verschillende soorten uien. Ze verschillen in grootte, kleur en scherpte.
De exacte herkomst van de ui is niet bekend. 3000 jaar voor Chr. werd de ui al gekweekt in Azië, eerst onder meer in China en later ook in India. De Romeinen introduceerden de ui in Europa. Daar werd dit aromatische bolgewas al snel populair.
Winterwortel teler